Koca ülke “duygu dünyası ile” kan gölüne dönmüş ve bu kızıl gölde küçük bir kız çuval içerisinde günlerce balıklara yem edilmişken ve aslında konu tam da “Allah’ korkusu ve kuldan utanma” iken ne de güzel söylemiş Sayın Hulusi Akar eğitimden bahsederken “Allah korkusu ve kuldan utanma” konularına dem vurarak. Okul açıldı diye “Kırmızı balık gölde” şarkısını söyleyecek değil ya koca koca bakanlar, vekiller ve onların ardından gelen diğer siyasi kişilikler. Öyle ya, kırmızı balık çoktan terk etmiş o kanlı gölü, dereyi,  suyu. O su ki balıkların değil küçük küçük kızların mezarı artık, ta ki şans eseri bulunana dek…

Malum okullar açıldı ve siyasi figürlerin sahneledikleri oyunun yeni perdesi de açıldı. Doğal olarak belirlenen gündeme yön vermek gerekir ki bunu yaptı eski Genelkurmay Başkanı Sayın Hulusi Akar. Gündem şu an okulda olması gereken Narin değil ama Narin’siz de olsa gündem eğitim. Dün ne dedi sayın Akar; “ Eğitimin amacı ne? Eğitim bilgi değildir arkadaşlar, bilgi üniversitede oluyor, bilgi meslekte oluyor. Eğitimin amacı, bir Allah korkusu, iki kuldan utanma…”

Allah korkusu demişken Kur’an’da korku kelimesi Türkçe karşılığına denk gelen “Havf, takva, haşyet, ru’b, feza, rahbet, rav, işfak, vecel ve vecs” olmak üzere 10 kelime ile ifade edilmektedir. Örneğin havf; dünyevi ve uhrevi işlerdeki korkuyu anlatmak için kullanılırken, haşyet, bir şeyden korkup kaygılanmak manasındadır. İşfak için şefkat haliyle korku ya da korkuyla karışmış bir ihtimam gösterme hali de diyebiliriz. Esasen korkular arasında inancı en naif en karşılıksız ve olması gereken gibi olma durumu nedeniyle anlatan kelime diyebiliriz. Rahbetteki tedirginlik ve sakınma hali ve diğer korku kelimelerinin hiçbirinde pazarlık durumu söz konusu değildir. İslamın ahlak şekli konularının dışında ahlaki konularının “yaradan-yaradılan” ilişkisi içerisinde izahıdır. Rav’da da bu böyledir işfak’ta da vecel’de de. Her ne kadar eski Genelkurmay Bakanının söylediği korku Kur’andaki korkuyu anlatmak için kullanılmış olsa da zerre alakası yoktur. O korku; sakınma, üzüp kırmaktan çekinme korkusudur. Akar’ın anlatırken anladığımız bu korku aslında Nazım Hikmet’in “Hiçbir korkuya benzemez halkını satanın korkusu” sözündeki akıbet korkudur. 

Küçük bir kız çocuğu henüz ispat edilmemiş olsa da bir elin parmağı kadar insanın yaşadığı küçük bir köyde yakınlarınca herkesin gözleri önünde öldürülmüş, önce günlerce saklanmış ve sonra 200 bin TL karşılığında çuvala konup dereye atılmıştır.

 “Görmeyenin, duymayanın ve bilmeyenin” bolca olduğu bu köyde bir tane düzgün adam (!) çarpıyor gözlerimize. Aklını fikrini cennetteki binlerce bakire huriyle bozmuş ve islamı anlatırken ahlaki değerleri unutan, cenneti sürekli cinsel motiflerle, sürekli şarap akan bitmez tükenmez nehirlerle ve her birimizin on bin erkeğin cinsel gücüne kavuşacağımızı ifade ederek anlatan sözde din adamlarının kafasıyla hareket etmiş bu adamda (!).  Şaşırmıyoruz, toplumun değişim dönüşüm sürecinde edindiği, öğrenip uyguladığı İslam’a uygun hareket etmiştir. Yaşananların indirilen dinle alakası olmadığı muhakkak. Ancak uydurulan İslam, ahlaki değerlerden arınmış sadece şekli şeylerden ibaret olarak sunulmuştur milyonlarca Müslümana. Narin’i çuvala koyup dereye atan kişinin ifadesinden öğreniyoruz ki tüm bunları yaptıktan sonra, çocuğu çuvalla göle attıktan sonra namazını kılıp aramalara katılmış beyefendi. İşte bu hale geldik ne yazık ki, yazık çok yazık…